ADHD betekent Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. ADHD is een gedragsstoornis en wordt herkent door:
Deze symptomen komen vrij veel voor bij kinderen, maar bij ADHD zijn ze erg opvallend en dat de verder ontwikkeling van de persoon in het gedrang komt. We hebben het eerder over een handicap dan in plaats van een super actief kind.
ADD valt niet echt op bij kinderen. Het gedrag van kinderen met ADD is veel minder storend dan de andere 2 types. Kinderen met ADD lopen er vooral dromerig bij en hebben een apathisch*1 gedrag. Ze hebben vooral moeite om aan iets te beginnen en het tot een goed einde te brengen. Ze vergeten ook gemakkelijk en kunnen zich moeilijk organiseren. Kinderen met ADD behalen meestal geen goede resultaten op school, waardoor ze ook hun zelfvertrouwen kwijtraken.
Over dit type is nog weinig bekend. Het komt vooral voor bij kinderen onder de 7 jaar en zou een voorloper kunnen zijn type 3.
Als we over ‘ADHD' spreken dan hebben we het meestal over type 3, want dit type komt het meest voor. Reeds vanaf jonge leeftijd herkend men, vooral thuis en op school de typische symptomen. De ontwikkeling of het functioneren van het kind is erdoor verstoord.
Het is niet gemakkelijk om te achterhalen of het kind ADHD heeft of niet. Er zijn nog altijd geen eenvoudige testen om dit vast te stellen. Het is vooral kennis en ervaring die er nodig zijn om dit te kunnen bewijzen. Eens de diagnose gesteld is weet je nog altijd niet hoe de ziekte de ontwikkeling van het kind zal beïnvloeden, en dit is toch zeer belangrijk. Hoe zal ADHD het kind zijn studies beïnvloeden en zijn gedrag thuis. Hoe zal het kind omgaan met emoties op school? Allemaal vragen waar niet direct een antwoord op is. De diagnose wordt meestal gesteld door een een kinderpsychiater, kinderarts of een kinderneuroloog. De arts kan enkel een goede diagnose stellen in samenwerking met de ouders, de leraar en met eventueel andere deskundigen zoals een psycholoog of een orthopedagoog.*2
Het is belangrijk dat de arts voldoende informatie inwint over zijn patiënt :
Zijn er gezondheidsproblemen?
Zijn er ontwikkelingsproblemen?
Zijn er gedragsproblemen in de familie?
Hoe gaan de ouders met hun kind om?
Hoe is de relatie tussen het kind en zijn leraar?
Hoe is z'n leefomgeving?
Zijn er spanningen binnen het gezin?
Hoe komt de arts aan die informatie?
De arts beoordeeld uiteindelijk om wat voor ADHD probleem het gaat en welke de negative of positive invloeden zijn op het kind z'n ontwikkeling. De leefomgeving van het kind speelt daarbij ook een grote rol. Drukke, impulsieve kinderen geven doorgaans minder hinder in een open omgeving zoals op het platteland, waar ze zich kunnen uitleven dan kinderen die bv. in de stad wonen. Er wordt ook gekeken naar de gespannenheid van de ouders. Want kinderen met ADHD vragen nu eenmaal veel aandacht van hun ouders. Aan de hand van de diagnose doet de arts uitspraken over de oorzaken van bestaande gedrags- en emotionele problemen en kan er een behandelplan worden opgesteld.
De oorzaak van ADHD is het minder goed doorgeven van prikkels tussen zenuwen en hersenen (dit wordt ook wel een neurobiologische*3 stoornis genoemd). Volgens deskundigen zijn er een aantal specifieke oorzaken.
Erfelijkheid speelt blijkbaar een belangrijke rol bij ADHD. We merken op dat er binnen een zelfde familie meestal meerdere gevallen zijn. Het gaat niet altijd om opeenvolgende generaties, er wordt soms een generatie overgeslagen. Het kan dat de kinderen uit hetzelfde gezin ADHD hebben, maar de ouders niet.
Hierbij bedoelen we roken en alcoholgebruik. Dit kan leiden tot hersenbeschadiging bij de foetus. Dit is geen argument om zeker ADHD te hebben maar het maakt de kans op ADHD groter. De duur van de zwangerschap en hoe alles verloopt tijdens en de geboorte zijn van groot belang. Maar in welke mate dit allemaal een rol speelt weten we niet precies.
In de wetenschappen is er een studie gebeurd naar de verschillen in de hersenactiviteit tussen mensen met ADHD en mensen die geen ADHD hebben. Bij de kinderen met ADHD was er een duidelijk verschil tijdens het uitvoeren van een taak. Er werd namelijk een verlaagde activiteit geconstateerd van de hersenen.
ADHD kan ook optreden door een bijvoorbeeld een ongeval met langdurige bewusteloosheid en met hersenbeschadiging tot gevolg. De omgeving waarin het kind opgroeit heeft invloed op een positieve of negatieve ontwikkeling. Het is vanzelfsprekend dat opgroeien in een rustige omgeving altijd een gunstiger invloed zal hebben op het kind.
Men dacht dat ADHD verdwijnt bij het ouder worden maar dit is zeker niet waar. Een groot deel van de mensen krijgen de ziekte onder controle en moeten er in mindere mate mee verder leven. Bij de volwassenen die nu ADHD hebben is in hun kindertijd deze diagnose nooit gesteld en wisten ze ook niet dat ze deze stoornis hadden. Dit komt omdat de artsen er toen nog niet voldoende mee bezig waren. Soms wordt er bij hun kinderen eerst ADHD vastgesteld en herkennen ze dan bepaalde symptomen bij zichzelf. Typische kenmerken van volwassenen met ADHD zijn: alles moet onmiddellijk gebeuren en alles gebeurt chaotisch. Ze hebben ook problemen met dingen die ze op lange termijn moeten afwerken. Ze kunnen moeilijk onderscheid maken tussen wat belangrijk is en wat niet. Ze hebben geen geduld en vooraleer het ene afgewerkt is beginnen ze al aan iets nieuws.
De meeste volwassenen kunnen wel hun hyperactiviteit onderdrukken. Er blijven wel nog een aantal symptomen van hyperactiviteit hangen zoals snel praten, zich opgejaagt voelen, zitten te vriemelen op een stoel. Hun grote energie wordt daarentegen dan vaak geapprecieerd door hun werkgever of het zijn ook super gemotiveerde personen voor vrijwilligerswerk.
ADHD' ers hebben meestal een probleem met het zelfstandig zijn, een relatie aangaan. Wanneer ze op het werk een goede medewerker hebben die het organiseren van hen overneemt, dan zijn ze goede werkkrachten en zeer creatief. Maar ze hebben wel steun van iemand nodig die de organisatie in hun leven kan overnemen.
Er zijn 3 belangrijke manieren om ADHD onder controle te krijgen namelijk d.m.v. medicatie door een pedagogische begeleiding, en door controle op het voedsel. ADHD is niet te genezen maar wel te onderdrukken.
Specifieke medicatie voor ADHD zijn stimulantia en Strattera. Het stimulantium methylfenidaat wordt al het langst gebruikt en er bestaan 2 vormen van: een kortwerkende vorm en een langwerkende. Bij ons is vooral Relatine gekend. Na inname ziet men zeer snel een duidelijke verandering en na uitwerking komen de herkende symptomen snel terug.
Kinderen met ADHD hebben speciale begeleiding nodig in hun dagelijks leven. Ze moeten duidelijke structuur hebben in de taken die ze tijdens een dag moeten vervullen. Elk taak moet begrensd zijn met een start uur en een eind uur. Er moet regelmaat zijn in hun leven. Veranderingen in de planning moeten op voorhand aangekondigd worden of het wordt voor hen een chaos. Het kind moet aangeleerd worden eerst te denken en dan pas te handelen. Zorg dat het kind voldoende uitdaging krijgt om z'n energie kwijt te geraken.
Heel vaak krijgen ADHD-kinderen van alles naar hun hoofd omdat ze de hele dag dingen verkeerd doen. Beloon ze ook voor de dingen die ze goed doen want daar hebben ze zeker behoefte aan.
Adhd kan beter onder controle gehouden worden als er gelet wordt op de voeding van het kind. De klachten verergeren bij het innemen van dranken waar cafeïne aanwezig is. Het lezen verslechterd onder invloed van suikers. Salicylaat is een stof die zich bevindt in wortels, broccoli, tomaten, spinazie etc. welke het gedrag van ADHD -kinderen sterk beïnvloed. Vandaar dat bij deze kinderen een dieet van volle granen,biogroenten en peulvreuchten wordt aangewezen want deze beïnvloeden de leer- en gedragsproblemen positief.
Het kind met ADHD heeft vaak veel bijkomende problemen. Hij of zij heeft vaak het gevoel oneerlijk behandeld te worden en dat is vaak ook waar. Een kind met ADHD zal niet altijd direct reageren bij een berisping waardoor het dan echt gestraft wordt. Het kind zal ook niet gemakkelijk contact zoeken met anderen. Doordat de kinderen niet vaak begrepen worden zullen de anderen zich afzijdig houden en het kind negeren tot zelfs pesten. Tal van deze kinderen worden zeer onzeker en hebben dan ook geen vriendjes meer. Ze kunnen moeilijk tijd inschatten en komen vaak te laat. ADHD komt heel vaak voor met verslaving, ongelukken, delicten en criminaliteit. Zowel kinderen als volwassenen hebben vaak faalangst, zijn slordig, hebben leerproblemen, zijn onhandig en een slechte motoriek. Ongeveer de helft van de kinderen is opstandig en aggressief.
Deze mensen kunnen heel creatief ziin, energiek, liefdevol, fantasierijk en zeer enthousiast. Het is juist door hun impulsiviteit dat ze zeer vindingrijk zijn. Ze uiten hun creativiteit op verschillende manieren door bv te schilderen, gitaar te spelen, te acteren enz. Het met woorden uitleggen is vaak moeilijker voor hen. Terwijl anderen dan zeer begaafd zijn. Er wordt zelfs beweerd dat de helft van de hoogbegaafden ADHD'ers zijn. Ze kunnen heel spontaan zijn en hebben veel zin voor humor. Met een ADHD'er kan je veel plezier maken. Het hangt natuurlijk allemaal af van de manier waarop je met hem of haar omgaat en eens het vertrouwen er is, zal je er alles van bereiken. Maar alles moet gebeuren met de zachte aanpak.
Ondanks hyperactiviteit, impulsiviteit en dromerigheid zijn er toch een aantal bekende figuren die het waar gemaakt hebben nl. Albert Einstein, Socrates, Napoleon Bonaparte, Winston Churchill, John F. Kennedy, Paul de Leeuw en vele anderen.
